In het Land van Ny wordt een prinsesje geboren: Olil. Traditie wil dat elke troonopvolger ondergedompeld wordtin de Bron van het Leven. Op een dag trekken de koning, de koningin, de prinses en de drie Cocoridders naar de bron aan de Groene Berg. Daar worden ze opgewacht door de Zwarte Ruiter en zijn roversbende. De koning en koningin worden hardhandig in het ravijn geduwd. Prinses Olil komt terecht bij tovenaar Nife. Het land rouwt en kent veel problemen. De Zwarte Ruiter, verbannen naar het Donkerbos, broedt op wraak en leidt een draak op die hij gevonden heeft in het bos. Prinses Olil is ondertussen al veertien jaar en als de Zwarte Ruiter het kasteel wil innemen, is de tijd gekomen om de strijd aan te binden en het land van Ny er weer bovenop te helpen. De typische overdreven schrijfstijl steekt nogal vlug tegen. Zinnen als “Hij wilde zijn bonkige belager aanvliegen, maar toen de smid zijn koolschopgrote hand om zijn keel sloot, liet hij zijn roestige zwaard wijselijk op de grond vallen” raak je al vlug beu. Ook de flauwe, doorzichtige woordspelingen kunnen niet boeien (cfr. De verwijzingen naar de film van Monthy Python, The Holy Grail, waarin de ridders altijd “Ni” zeggen; de draak in dit boek heet Montipiton, het land heet Ny, …) Voor de fans is er een verwijzing naar de website van Marc de Bel. In de Ardennen kan je zelfs naar een eeuwenoude kasteelhoeve. Daar gaan zomerkampen door waar je de avonturen van Prinses Olil en de Zwarte Ruiter echt kan meemaken. Tijdens het schooljaar kunnen er ook schoolreizen georganiseerd worden om het Land van Ny te ontdekken. Ook hier is er een verwijzing naar een website. Voor de liefhebbers.