Sint en Piet zijn op pakjestocht wanneer ze verrast worden door het slechte weer. Ze kunnen schuilen bij Loulou. De regen heeft ervoor gezorgd dat de kledij van Sinterklaas niet meer draagbaar is en ook de witte kleur van het paard is verdwenen. In eerste instantie vindt de Sint dat hij zo niet meer de straat op kan. Loulou zorgt voor een oplossing: Sinterklaas krijgt een gele jurk van haar mama, zijn baard wordt geföhnd en het paard wordt met blauwe en groene verf bijgewerkt. “Helemaal niet erg, want wat doet een kleur of een krul ertoe?” zegt Loulou. Enkel Piet, die al van in het begin een bleke Piet met roetvegen is, hoeft niets meer aan te passen, al waren de roetvegen ook wel weggeregend. Als in no-time zowel Sint, het paard en Piet er anders kunnen uitzien, kan de manier van pakjesbedeling ook wel aangepast worden: i.p.v. langs de schoorsteen zullen de pakjes gewoon langs de deur binnengebracht worden, dat is een heel stuk veiliger.

Het is niet verwonderlijk dat dit boek tot stand kwam in samenwerking met Leca vzw en het Minderhedenforum. Als voorlezer heb je snel door dat de 'pietendiscussie' de onderliggende boodschap is. Toch zorgt Gerda Dendooven er in haar eigen stijl en met humor voor dat het boekje niet te belerend overkomt. Het is immers de regen die 'roet' in het eten gegooid heeft.

Het eenvoudige verhaal is opgedeeld in strofen van vier regels. Regel twee en vier rijmen steeds. Dat zorgt ervoor dat het verhaal als een trein leest. Af en toe wordt er wel gerijmd om te rijmen of lijkt er iets te haperen in het ritme. De typische tekenstijl van Gerda herken je uit de duizend. De illustraties lopen door over de twee pagina’s. De tekst staat duidelijk leesbaar op een effen achtergrond.

Een origineel en actueel Sintverhaal.