Over tijd

De zestienjarige Dorien wordt na een dagje Werchter verkracht. En ze blijkt zwanger. Zeer tegen de zin van haar moeder, kiest ze ervoor haar kind te houden. Ze vindt onderdak in een gezinsvervangend tehuis voor ongehuwde moeders in Kasterlee, waar hen geleerd wordt hun kind goed te verzorgen en om op eigen benen te staan. Dat laatste is niet eenvoudig, en Dorien leert met vallen en opstaan. Dirk Bracke grijpt hier opnieuw naar zijn beproefde recept: een controversieel thema waarrond hij heel wat onderzoekswerk verricht, zodat zijn werk aan een documentaire doet denken. Maar ook in dit boek haalt hij een hoog Jambers-gehalte. De grens tussen documentaire en sensatie is opnieuw flinterdun. Zoals we dat van hem gewend zijn, draait hij nergens doekjes om: hij geeft openhartig weer wat hij registreert, zonder een standpunt in te nemen of een oordeel te vellen. Het leven van een tienermoeder in een opvangtehuis is immers geen pretje. Ze moeten zelf zoveel mogelijk voor hun kind zorgen, maar ze leiden ook het leven van een tiener en daarin nemen een gsm en verliefdheden een grote plaats in. Dit boek schreeuwt uit dat je er beter niet aan begint, al loopt het uiteindelijk toch wel (min of meer) goed af. Nog een typische Bracke-trek. 'Over Tijd' is onnoemelijk vlot geschreven, het is snel, en behandelt een thema dat vrij gevoelig ligt in onze maatschappij. De inhoud – de juiste weergave van de werkelijkheid – primeert op de vorm. Er wordt weinig of niets aan de fantasie overgelaten. En zwanger worden kan iedereen overkomen, ook meisjes uit begoede gezinnen. De combinatie van dit thema en de directe, eenvoudige vertelstijl zorgt ervoor dat ook dit boek weer verslonden zal worden door heel wat jongeren. Maar met Literatuur (met grote L) heeft dit allemaal niet veel te maken.