‘Vrolijke versjes’ zegt de ondertitel. Nu, zo vrolijk start het niet. Oskar is alleen, hij tobt en loopt gebukt onder zijn zorgen. Zo komt het dat hij het ei niet ziet liggen. Hij struikelt erover en het ei breekt. Een kuikentje rent achter hem aan en roept: ‘Mama!’. Op slag verandert Oskars leven. Hij zorgt voor het ganzenkuikentje drie seizoenen lang, tot het weer lente wordt. "Maar dan is gans niet meer zo blij. Geeft niet – Oskar snapt dat goed! Hij snapt zelfs hoe het verder moet ..." Oskar brengt zijn gans naar een andere (mannetjes-?)gans in de vijver. De tekst bestaat telkens uit twee lijntjes en die rijmen vlot. De illustraties geven knap de sfeer weer. Dit verhaaltje oogt eenvoudig maar dat is het allerminst. Er valt veel te bepraten en dat is met peuters nog niet mogelijk. Een boekje over vriendschap en over loslaten. Met een knipoog naar volwassenen?