Wat het eerst opvalt aan dit boek is zijn sobere, aantrekkelijke vormgeving. Het werkt intrigerend. Ook binnenin is de vormgeving apart: korte tekstregels in blokken gerangschikt. Naarmate het verhaal vordert, worden de tekstblokken langer. Een nieuw hoofdstuk of nieuwe wending begint met een donkerblauw blad waarop soms één enkel woord, soms enkele woorden. Blauw is trouwens de overheersende kleur.
Het verhaal gaat over Tobe, een jongen met zwarte gedachten. Hij wil weg en verdwaalt in de stad. Zo komt hij terecht bij een man die vreemd en toch vertrouwd aanvoelt. Hij doet Tobe aan zijn vader denken, tenminste aan de vader die hij zich zou wensen. Het is duidelijk dat er iets mis is met papa. Al pratend met de man probeert Tobe greep te krijgen op zijn leven. Die man lijkt in zijn hoofd te kunnen kijken; hij voelt anders, goed, veilig. Tobe droomt van een razende woeste man. Is dat mijn vader, vraagt hij zich af. Op p. 48 voert de auteur zichzelf op als schrijver en therapeut. Aan het eind is Tobe zover dat hij wat er thuis gebeurt onder ogen durft te zien. Pagina 136 is verhelderend: hij hoort papa tieren, dreigen, gaat bovenaan de trap zitten samen met zijn broertje, machteloos. Hij hoort hoe papa mama slaat en hij voelt: "Pijn. Pijn. Pijn. En toch blijf ik luisteren. Tot het stopt. Tot het weer stil is. En dan gaan we terug naar bed. Lig ik te staren, in het eenzaamste donker dat er is. En zo hard als ik maar wensen kan, wou ik dat hij dood was. Hoe kan hij toch zo slecht zijn?" Naar buiten uit doen alsof er niets aan de hand is, valt Tobe hoe langer hoe moeilijker. Hij zou hulp willen vragen, maar aan wie? "Wie weet hoe woest hij dan zal worden?"
Het is alleszins een aangrijpend verhaal, waarin het probleem van Tobe heel langzaam duidelijk wordt. De man praat, filosofeert en speelt met Tobe, bouwt zo een vertrouwensrelatie op. Dat levert soms erg poëtische teksten op, maar soms overdrijft de auteur en wordt het te zweverig. Ook zichzelf opvoeren in een verhaal, kan ik niet appreciëren. Ik weet niet of jongeren die in Tobes situatie zitten het geduld zullen opbrengen om zich door de vele mooie frazen te lezen. Misschien is dit eerder een verhaal voor hulpverleners.
Het is de bedoeling om met dit boek jongeren aan te sporen om problemen thuis met een vertrouwenspersoon te bespreken en vooral om er niet alleen mee te blijven zitten. Achteraan in het boek zijn de websites van Tele-Onthaal in België en Sensoor in Nederland opgenomen.