Op een dag ziet een jongen een vogeltje en geeft het eten. De volgende dag komen er twee muisjes bij, de dag daarop vier eekhoorns, dan acht wolven, en zo gaat het door tot er zo maar even 255 dieren op ontbijt wachten. 

Een lief prentenboek is dit, braaf en klassiek maar niet onaardig. De illustraties ogen misschien wat ouderwets, maar ze spreken heel erg aan door de mooie kleuren en de gebruikte technieken. Omdat de figuren niet afgelijnd zijn, komen ze allemaal heel wollig en dus gezellig over. Wanneer de beestenboel is opgelopen tot 255, is er een uitklappagina nodig om ze allemaal af te beelden en dat geeft een indrukwekkend zicht. Leuk dat er naast vrij alledaagse dieren ook ringstaartmaki’s en papegaaiduikers verschijnen.

De tekst levert geen erg grote meerwaarde. Het repetitieve karakter spreekt kleuters wel aan, maar het is nauwelijks meer dan een opsomming van elke diersoort met het aantal exemplaren en het geluid dat ze maken tijdens het verorberen van hun ontbijt. Vreemd dat er naar het (onzijdige) vogeltje steeds met vrouwelijke voornaamwoorden verwezen wordt.