Onrustvlinder' katapulteert je naar het middeleeuwse Brugge van de vijftiende eeuw. Twee verhaallijnen worden op de lezer losgelaten. Enerzijds volg je het verhaal van Lowyse Adornes, één van de kinderen van de beroemde ridder, lakenhandelaar en diplomaat Anselm Adornes. Anderzijds zijn er de belevenissen van de kwajongens Seppe en Luigi. Hun verhalen kronkelen om elkaar heen en pas op het einde zullen ze echt met elkaar verstrengeld raken, al zal bij de heel aandachtige lezer misschien al eerder een lichtje zijn gaan branden. Lowyses toekomst lijkt vast te liggen als zevende kind in de welgestelde familie Adornes: een al jaren geleden afgesproken huwelijk ligt in het verschiet, haar portret wordt geschilderd door de befaamde schilder Pieter Christus en uitspattingen worden in de kiem gesmoord. Alles verandert echter wanneer haar vader onderdak biedt aan de zus van de Engelse koning. Haar man, de ietwat sinistere Thomas Boyd is namelijk in ongenade gevallen. Ook heer Adornes dreigt in diskrediet te raken en hij neemt dan ook enkele drastische besluiten: hij zal, als strenggelovig man, een pelgrimstocht naar Jeruzalem ondernemen en zijn drie dochters naar het klooster sturen. Lowyse belandt zo in het Sint-Trudoklooster. Vertwijfeld probeert zij haar weg te vinden in dit nieuwe leven ... Ondertussen heeft Seppe heel wat te stellen met zijn raadselachtige, spichtige vriendje Luigi. De vriendschap wordt bovendien zwaar op de proef gesteld als Seppe, op verzoek van Luigi, een geheimzinnige kist uit het Sint-Trudoklooster dient te ontvreemden. Zonder dat Seppe het weet, bevat deze kist een explosieve inhoud voor de familie Adornes. En wat bazelt Luigi over de vloek die hem boven het hoofd hangt? Seppe kan er geen touw aan vastknopen, maar koestert wel een onverwoestbare vriendschap voor zijn maatje. Wie wil weten wat de vloek inhoudt of wat het complot dat heer Adornes bedreigt nu precies betekent, zal na lezen van het boek toch nog een beetje op zijn honger blijven zitten. Coudenys heeft immers een boek geschreven waarin de karaktertekening van haar personages belangrijker is dan de gebeurtenissen die hun leven bepalen. De intriges lijken bijzaak. Niet dat dat zozeer stoort, verre van. Al komt zo de symboliek rond de onrustvlinder – tevens de titel van het boek – ietwat geforceerd over. Ook de kaft – waarvan Coudenys al liet weten de vurig rode kleur bijzonder te smaken – sluit niet echt bij de inhoud van het boek aan, maar dat is mijn persoonlijke detailkritiek. Boeiend is dat de schrijfster haar boek heeft geweven rond historische personages die echt bestaan hebben, al bevat dit boek uiteraard een fikse scheut fantasie. Van Lowyse Adornes is weinig meer geweten dan dat ze op twaalfjarige leeftijd het klooster inging, maar de familie Adornes heeft wel degelijk heel wat te stellen gehad met de Engelse koninklijke familie. Goed ook dat achteraan in het boek een verklarend stukje geschiedenis is opgenomen, waardoor alles in de juiste context geplaatst kan worden. Zeer verhelderend en tevens een bewijs van het opzoekwerk dat de schrijfster zich getroost heeft bij het schrijven van dit boek. Coudenys heeft een ietwat traag aandoende vertelstijl, die wel maakt dat je helemaal meegevoerd wordt in het middeleeuwse leven, een pluspunt dus. Al begrijp ik haar keuze niet om de delen van Seppe en Luigi in verleden tijd en die van Lowyse in tegenwoordige tijd te schrijven, terwijl de verhaallijnen zich toch in dezelfde tijdsperiode afspelen. Lichtjes bevreemdend. Een boek dus dat een historisch juist beeld schetst van het middeleeuwse Brugge, waarin Coudenys ons inzicht geeft in de positie van de vrouw, het contrast tussen het leven van de rijke stand en de arme werkende mens - denken we aan het schitterende nevenpersonage Mie Mossel – en de sterke druk van het (bij)geloof. Dat de spanning die ze dan probeert op te roepen niet echt uit de verf komt, nemen we er dan maar bij. Die verf zal gebruikt zijn voor de helrode kaft ...