IJsbeer IJsje weet al heel veel: waar de lekkerste vissen zwemmen en hoe hij ze moet vangen, hoe een sneeuwvlokje smaakt, hoe strelend en koud de wind kan zijn en nog veel meer. Sommige dingen begrijpt hij echter niet zo goed, zoals waar de sneeuw vandaan komt en waarom ijsberen wit zijn. Hij vraagt zich af of mama hem ook nog mooi en lief zou vinden als hij er helemaal anders uitzag. “Natuurlijk”, antwoordt mama en IJsje vraagt waarom. Het antwoord op die allerbelangrijkste vraag weet IJsje eigenlijk al wel: “Omdat ik zoveel van je hou”, zegt mama. Na het prentenboek en een pluchen IJsje is er nu ook een pop- upversie van dit succesverhaal over liefde en geborgenheid van Guido van Genechten. Het is een vierkant, groot formaat boek met een stevige kaft. Wanneer je het boek opent, zie je dadelijk de vissende IJsje samen met zijn moeder. De arm van mama gaat vanzelf omhoog, maar je kunt ook zelf de vislijn van IJsje en zijn mama in beweging brengen. Onder de flap op de rechterbladzijde zit een nieuwe afbeelding en een stuk tekst verborgen en opnieuw komt er beweging in de beren als je de flap openvouwt. Elke bladzijde onthult een nieuwe, ingenieus bedachte pop-upprent vol beweging, waardoor IJsje en zijn mama bijna echt tot leven komen. Mij weet dit boek helaas niet te charmeren: de prenten lijken me een zwak afkooksel van de juweeltjes in de boekjes van Hans de Beer over Lars, de kleine ijsbeer, terwijl de titel en tekst sterk doen denken aan het boekje over de hazen in 'Raad eens hoeveel ik van je hou' van Sam McBratney. Bovendien geef je als ouder dit boek beter niet uit handen, want het geheel zit niet echt stevig in elkaar en de beren zijn waarschijnlijk geen lang leven beschoren.