Oma Krullenbol is verliefd

Eline woont samen met haar vriendje Joost en haar broertje Julian in het Laantje zonder Eind. Ze vinden het fantastisch want ze kunnen er heel leuk spelen: er is ruimte genoeg. Ze houden vooral van de tuin van het allerlaatste huis, dat te koop staat. Op een dag arriveert er een auto vol deuken in het Laantje zonder Eind. Op het dak ligt er een bloemetjesbank en in de auto zit er een dame die eruit ziet als een toverheks. De kinderen zijn een beetje bang voor haar, vooral omdat ze zich in haar tuin bevinden… Maar ze blijkt heel aardig te zijn: ze heet Elisabeth Krul maar iedereen noemt haar Oma Krullenbol. Ze is een beetje een onconventionele dame die vroeger in het circus werkte. Ze heeft er helemaal geen probleem mee dat de kinderen in haar tuin blijven spelen. Ze doen een heleboel leuke dingen samen: ze gaan op spinnenjacht, ze houden een circusvoorstelling, ze maken een tent in de tuin… En bloeit daar iets moois tussen Oma Krullenbol en de buurman, Karel Krakeling… ? De drie kinderen beleven een onbezorgde kindertijd in het Laantje zonder Eind. Elke dag trekken ze erop uit en doen ze iets leuks. De lichtvoetige verhaaltjes lezen heel vlot en doen een beetje aan Astrid Lindgren denken maar… daar knelt nu ook precies het schoentje. Het lijkt me toch allemaal iets té idyllisch in de wereld van vandaag. Of ben ik cynisch? Vaak is enige realiteit ook ver te zoeken: Oma Krullenbol, een dame op leeftijd, arriveert in een gedeukte auto met een grote sofa op het dak. En dan gaat ze die daar eens eigenhandig, op haar eentje, afnemen? Op de een of andere manier vloeien de twee verhalen – de avonturen van de kinderen enerzijds, en de ontluikende romance van Oma Krullenbol anderzijds – niet echt naadloos in elkaar. Ik vraag me af of ze niet allebei beter af waren geweest op hun eentje. De eenvoudige zwart-wittekeningen ondersteunen het verhaal maar voegen niets toe.