Een nieuw boek van David Walliams, daar hebben velen vast naar uitgekeken. Het uitgangspunt zal sommige kinderen niet vreemd zijn. Ben gaat niet graag naar zijn oma. Hij moet er echter elke vrijdag naartoe, omdat zijn ouders meer lijken te houden van dansshows dan van de kleine Ben. Ben vindt het helemaal niet leuk in het huis van zijn oma: het ruikt er naar koolsoep en hij wordt er behandeld als een peuter. Zijn oma is de meest saaie persoon die hij kent. Ze doet niks, behalve detectives lezen. Alles verandert als Ben ontdekt dat zijn oma een internationaal gezochte gangster is. Samen beramen ze een plan om de Engelse kroonjuwelen te stelen. Oma en Ben beleven nu heel mooie momenten samen en het is heel spannend dit plan ook uit te voeren. De ouders van Ben dreigen nog stokken in de wielen te steken want ze hebben hem ingeschreven voor een danswedstrijd...
Zoals in de andere boeken van David Walliams brengen de gebeurtenissen in dit boek de verschillende personages dichter bij elkaar. Het einde is erg verrassend en verklap ik dus niet. Humor is alomtegenwoordig. De vertaling van de dansshow “dus je denkt dat je een beetje kan dansen” komt wat vreemd over, maar dat vergeet je al snel. Veel woordmopjes zijn in het Nederlands wel even geslaagd als in het Engels.
Dit verhaal is als het ware wat meer ingetogen dan de vorige. Het misdaadverhaal is zo spannend dat de focus meer op het verhaal ligt dan op de gevoelens van de verschillende personages en de grapjes domineren het verhaal niet meer. De auteur richt zich vaker rechtstreeks tot de lezer, waardoor hij aanweziger wordt. Het verhaal uitlezen zonder te glimlachen is onmogelijk, maar de slappe lach en een traan bleven deze keer achterwege. De illustraties van Tony Ross zijn zoals steeds subliem.