Olli en zijn vrienden krijgen flessenpost wanneer ze spelen op het strand. Het is een briefje van Louis, de oom van Kor de krab. Hij nodigt Kor uit op zijn zandkasteel. De routebeschrijving is eenvoudig: als je de woestijn binnenkomt rechtdoor en dan meteen rechts. De vrienden besluiten samen een bezoekje te brengen. De woestijn is een geweldige zandbak en het kasteel is prachtig. Maar oom Louis heeft een probleem. Daar weten Olli en zijn vriendjes wel raad mee!
Als je het verhaal begint (voor) te lezen is het niet meteen duidelijk wie wie is, behalve Olli dan. De schrijver gaat er dus van uit dat je al enige voorkennis hebt over de verschillende figuurtjes omdat dit het vierde boek is van een reeks. Dat was bij mij echter niet het geval en ik vond dat best onhandig.
Om het verhaal vlotter te maken worden er oplossingen gezocht die naar mijn gevoel wat bij de haren getrokken zijn. Het leek wel of het verhaal ter plekke verzonnen werd en er op sommige momenten een instant oplossing moest komen. Voorbeelden hiervan zijn hoe de vis toch mee de woestijn in kan en hoe een probleem dat eigenlijk geen probleem is voorkomt in het verhaal.
Met een stevige schep inbeeldingsvermogen kan ik het verhaaltje wel appreciëren maar ik vermoed dat het erg verwarrend kan overkomen bij de doelgroep. Uiteindelijk komt alles goed, en zegeviert de vriendschap. Deze boodschap wordt wel duidelijk overgebracht en dat is mooi.
De illustraties vind ik erg mooi. De verschillende perspectieven die gebruikt worden, geven je het gevoel dat je er zelf bij bent. Knap!