Mistica Maeva en de geheime legende van Venetië

Dit boek vertelt het verhaal van de tienjarige Mistica Maeva Vendramin en haar vriendje Jakko. De juf op school vertelt over het hoog water dat Venetië al jaren teistert. Op straat botsen ze tegen professor Brusegan op, een oude kennis van Mistica’s grootmoeder. Hij vertelt de kinderen een oude, raadselachtige legende waarin de oplossing voor het probleem van hoog water bij een Harlekijn ligt. Hij bezit een gouden ring die tijdens ‘Il Sposalizio’, het jaarlijkse huwelijksfeest van Venetië met de zee, in de havenmonding gegooid moet worden. Dan zal de stad van hoog water gevrijwaard blijven. Om de ring te vinden, moeten ze door een poort, de eeuwige doorgang voor de ‘Siori del Tempo’, een parallelle wereld waar het altijd carnaval is. En dat is best gevaarlijk. Inhoudelijk klopt het plaatje helemaal: de plot is spannend, al duurt het vrij lang voor het eigenlijke verhaal begint, het is grappig én het zit boordevol weetjes over het mysterieuze Venetië. Het mist de diepgang en de gelaagdheid van bijvoorbeeld ‘De dievenbende van Scipio’ van Cornelia Funcke, ook een boek met Venetië in een prominente rol, maar het is dan ook bedoeld voor een jonger publiek. Leuk is dat het verhaal niet alleen door de ogen van de kinderen verteld wordt, maar dat er geregeld rake en vooral grappige commentaar gegeven wordt door een kat en een duif. Bovendien ziet het boek er erg mooi uit. De cover is prachtig en erg luxueus uitgevoerd. De omslagillustratie is een typische tekening van Venetië waarin de belangrijkste personages – de harkelijn, Mistica Mavea, Jakko, de kat en de duif - op de voorgrond treden. Enkele elementen zijn glanzend gemaakt, en trekken zo extra de aandacht. De kaft springt er echt uit, als je een boek moet kiezen in de boekhandel of de bibliotheek. En tot zover het goede nieuws. Qua taal rammelt dit boek en hangt het met haken en ogen aan elkaar. Spelfouten, slordige interpunctie, congruentiefouten, foute verbuigingen, ... het is er allemaal, en soms best storend. Bovendien zijn er heel wat inconsequenties in de naamgeving: Mistica Maeva, Mistica, Maeva, Jakko of Giacomo, het wordt allemaal door elkaar gebruikt, soms zelfs op dezelfde pagina. En dat werkt soms verwarrend. Hier had de uitgever wel wat meer aandacht aan mogen besteden.