Mijn vriend Oscar

Opa is een beetje ziek en moe en Casper mag een taart gaan brengen. Onderweg met zijn fiets heeft hij een bijzondere ontmoeting met zijn vriend Oscar, een wolf. Hij vertelt alles in geuren en kleuren aan Opa. De grote oren, grote mond, grote neus en grote ogen van Oscar kwamen goed van pas toen ze verdwaald waren in het bos.
Een grappig verteld verhaaltje over een jongetje met een lieve, ingebeelde (?) wolf. Mooie en heldere illustraties geven de sfeer weer waarin de twee vrienden zich amuseren. Het onderweg zijn is speels en ook een beetje spannend weergegeven. Leuk hoe Oscar achterop de fiets van zijn vriend door het bos banjert, met de taart in zijn muil. Wanneer het begint te regenen en de wolf heel hard begint te huilen is het Casper die de bange wolf geruststelt en feilloos de weg vindt tot aan een huisje waar niemand thuis is maar waar de haard nog brandt. De klassieke verhoudingen werden hier omgedraaid: het is de kleine jongen - met de rode cape! - die de overhand heeft op de wolf. Het voorleesverhaaltje wordt maar leuk als je de referenties naar dat andere, bekende sprookje snapt.