Mijn grote atlas

Kinderen zijn nieuwsgierig naar de wereld om hen heen. Als ze klein zijn, beperkt die wereld zich tot hun eigen veilige kringetje, maar met het opgroeien ontdekken ze dat er een hele wereld op hen ligt te wachten om ontdekt te worden. Op school, tijdens een reis, op televisie: kinderen leren dat er vele andere landen zijn, met hun eigen cultuur, landschappen en taal. En daar willen ze dan graag wat meer over weten, een wens waar deze atlas in grote mate aan tegemoet komt. Degelijk uitgevoerd, groot formaat, heldere kleuren: opvallend is ie zeker. Vooraan in het boek bevindt zich een wereldkaart, waarin elk werelddeel zijn eigen kleur krijgt. Daarna worden de landen per werelddeel afzonderlijk besproken, waarbij de gekleurde balk bovenaan de pagina overeenkomt met de kleur van de werelddelen op de wereldkaart. Zo kan een kind snel situeren waar een land zich moet bevinden. Bij elk land krijg je naast een kaartje en enkele kleine, typische foto’s met onderschrift, kort wat informatie over het aantal inwoners, de munteenheid die er gebruikt wordt, de belangrijkste producten en welke taal er gesproken wordt. Leuk is dat telkens de meest courante uitdrukking voor ‘hallo’ wordt vermeld, met de juiste uitspraak; een aardigheidje dat kinderen wel weten te smaken. Grotere en/of belangrijkere landen worden uitgebreider besproken. Zo krijg je voor de USA een opsomming van alle staten, terwijl de Comoren slecht een korte toelichting meekrijgen. Dat lijkt logisch, al speelt er misschien soms wel enige subjectiviteit mee in die keuze. Toch aangenaam dat landen als Kiribati en Saint Lucia niet overgeslagen worden. Ook als volwassen lezer is het soms een verrassing om te ontdekken waar een land ligt. België mag natuurlijk ook niet ontbreken: we leren dat friet met mayonaise onze favoriete ‘snack’ is en dat we onder meer bekend staan om mosselen, kant, diamanten en saxofoon. Je kan natuurlijk altijd tekorten vinden in dergelijke opsommingen, maar de essentie zit wel goed. Leuke atlas, geschikt voor nieuwsgierige meisjes en jongens, al zijn er toch wel enige schoonheidsfoutjes te ontdekken. Zo lijkt de leeftijdsaanduiding +8 me wat te jong; ik zou eerder pleiten voor +10, al is de kaft dan weer meer gericht op een jonger publiek, wat me een gemiste kans lijkt. Zeker het taalgebruik is af en toe te moeilijk of te gekunsteld voor kinderen - woorden zoals scala, strikt genomen, bakermat - maar dat kan ook aan een enigszins stroeve vertaling liggen. Soms is bepaalde info ook niet echt uitgewerkt: als er bij de staat Louisiana vermeld wordt dat ze vooral bekend is om het ‘New Orleans Mardi Gras’ - carnaval, weet je als kind natuurlijk nog niets. Toch doen deze minpuntjes geen afbreuk aan deze fijne atlas, waar kinderen veel plezier aan kunnen beleven. Als volwassene heb ik me er in ieder geval mee geamuseerd.