In een eerder verschenen verhaal ontmoette Mejuffrouw Muis tijdens haar verblijf in het ziekenhuis een charmante dokter en intussen is het tweetal in blijde verwachting van hun eerste kindje. Beiden zijn in de wolken en stellen zich het nieuwe leven in huis op eigen wijze voor. Mejuffrouw Muis denkt dromerig aan strikjes, poppen en voor later ook shoppen. De dokter ziet zichzelf eerder touw en palen sjouwen om met zijn zoon een boomhut te bouwen. Een boomhut die aardig veel weg heeft van de boomhut uit het gelijknamige boek waarvoor Marije Tolman in 2010 terecht een Gouden Penseel kreeg. Ook het nog steeds aanwezige hondje Lucebert heeft zo zijn eigen idee over dat eerste kindje. Wanneer dan uiteindelijk na nog negen dagen dragen en nog acht nachten wachten niet één maar negen muisjes geboren worden - zo hoort dat immers in de dierenwereld - komen ieders wensen uit.
Alweer een geslaagd verhaal waarin de menselijke eigenschappen die de muizen toegemeten krijgen vooral in gedetailleerde illustraties humoristisch weergegeven worden. De eenvoudige tekst op rijm leest prettig voor en laat nog veel ruimte over om te kijken. Het zijn ook nu weer vooral de vaak voor volwassenen herkenbare situaties, die wie van deze stijl houdt, zullen weten te vertederen.