‘Matador’ is het tweede deel van de Tesoro-trilogie. Paul is bezig met zijn eindexamen van de middelbare school. Hij kijkt vol verlangen uit naar de zomervakantie, want dan kan hij weer naar Andalusië, naar Pinar. En die kijkt vol verwachting uit naar zijn komst. Er is echter een probleem: de man van de dump die haar vorig jaar (cfr deel 1, 'Schat') bijna aanrandde, staat haar na school telkens weer op te wachten. Als Pinar op een rommelmarkt spullen staat te verkopen, vraagt een oude vrouw haar haar huis in Alhama te komen opruimen. Het huis is enorm, maar gelukkig is Paul er om haar te komen helpen. Samen verkennen ze het huis. Al op de eerste dag vinden ze een dagboek. Pinar kan het haast niet wegleggen, zo is ze verdiept in het verhaal van een jong, dolverliefd en uiteindelijk zwanger meisje met een heel erg strenge vader. Ondertussen maakt Paul een plattegrond van het huis en brengt ook de drie waterputten in de kelder, die met elkaar in verbinding staan, in kaart. Als Paul en Pinar in de putten duiken, duikt Pinars belager weer op. Ze kunnen maar op het nippertje aan de dood ontsnappen. Alles blijkt verband te houden met het verhaal in het dagboek, een verhaal dat Pinars leven meer op zijn kop zal zetten dan dat ze aan het begin van het avontuur had kunnen vermoeden. Net zoals ‘Schat’ leest ‘Matador’ aangenaam weg. Thrillerelementen worden gecombineerd met een verhaal over de vriendschap en verliefdheid van twee jongeren. De dagboekfragmenten en de zoektocht naar de echte Maria en haar dochter Beatriz vormen een parallelle verhaallijn. Op het einde komen al die lijnen samen in een niet echt verrassend, maar daardoor net wel acceptabel einde. Alle ingrediënten voor een goed boek zijn dus aanwezig. Toch blijft het allemaal een beetje aan de oppervlakte. De karaktertekening van de hoofdpersonages is minder goed uitgewerkt dan in het eerste deel, de anderen zijn vrij karikaturaal en worden enkel uitgediept in functie van de gebeurtenissen. Een ook de slechteriken blijven min of meer op de achtergrond. Het duurt dit keer wel een hele tijd voor het verhaal echt op gang komt. De integrale weergave van het dagboek is daar niet vreemd aan. Toch is dat van cruciaal belang voor het verloop van het verhaal. Je hoeft het eerste deel niet gelezen te hebben, maar het helpt wel. De weergave van de msn-gesprekken tussen Pinar en Paul in msn-layout – met voortdurende herhaling van hun nicknames – stoorde mij een beetje. Heel wat jongeren zullen dit echter niet eens opmerken. Al bij al een mooi vervolg op deel 1. En ik blijf benieuwd naar deel 3.