Kleine Draak wil vlug groot en heel verschrikkelijk zijn. Het best kan hij dan oefenen met een mensenkind. Want niets is zo bang als een klein mensenkind. Maar het kind dat Mamadraak op een dag meebrengt, is helemaal geen bangerd. Wat nu?
Dit prentenboek in potlood en aquarel is een pareltje. De kleuren zijn zacht en harmonieus het hele verhaal door. Met net genoeg details om je aandacht gaande te houden. De werken van deze veel te vroeg gestorven auteur zijn terecht verschillende malen bekroond. Voor 'Nieuwsgierige Lotje' kreeg Lieve Baeten in 1993 de Boekenpauw, later volgden nog verschillende bekroningen voor haar werk.
In 'Kleine Draak'  is niet het draakje de held, maar het kleine jongetje dat Mamadraak ontvoerd heeft. Hij is helemaal niet bang van dat vuurspuwende monster maar ziet hem eerder als een vriend. Beppo doorstaat alle 'verschrikkingen' die Kleine Draak voor hem in petto heeft. Ze spelen zelfs samen en daarna brengt Kleine Draak de jongen terug naar huis. Een blik in Beppo's kamer maakt duidelijk hoe diens onverschrokkenheid te verklaren valt. Draak en jongen zullen elkaar zeker nog terugzien. Want: 'Nu heb ik een vriend, jubelt Kleine Draak, en samen zijn we groot en verschrikkelijk.'