Ik heb heel erg uitgekeken naar dit boekje. De titel is dan ook zeer aantrekkelijk. “Kijk, mijn letter” zal waarschijnlijk enthousiast door veel jonge kinderen geroepen worden eens ze de letters gaan herkennen. Toch stelde dit boekje eerder teleur. De tekeningen en de tekst van dit boekje uit 1990 zijn niet echt gemoderniseerd. De mimiek van de kinderen op de tekening is bedroevend en het kleurgebruik erg ouderwets. De taal is erg Hollands. Hoewel de auteur fijn met alle voorgestelde letters speelt (hij kan in het begin, in het midden of op het einde van een woord staan), is de inhoud van de tekst ondermaats.

Het boek begint met de voorstelling van de letter “i”. ‘I" dat ben ik. Mijn naam is Kim. Ik ben niet dik.’ Maar dan zonder leestekens en zonder hoofdletters, want die komen in dit boek niet echt voor. Enkel een vraagteken komen we sporadisch tegen. Op die manier wordt het beginnende lezertjes gemakkelijker gemaakt om zelf te lezen. Ik stel me al meteen vragen bij de inhoud. Zoals de derde zin, in een maatschappij die zoveel moeite doet om schoonheidsidealen bij kinderen te weren.

De volgende letter is de K. De K van Klapstoel. Dat is dan ook al meteen een heel ongebruikelijk woord.  Op de prent daarnaast zit Kim wel effectief op een klapstoel, zodat je kind kan zien wat dit is. Onderaan bevinden zich op elke bladzijde ook nog een aantal losse prenten waarin je spelenderwijs de letter waarover het gaat kan ontdekken. Meestal zijn deze heel leuk gedaan, al vinden we ook een grote eekhoorn met een kleinere noot bij de letter N.

Bij de letter K vind ik de kleine tekeningen zeker wel geslaagd. Zo staat er bijvoorbeeld een kangoeroe met één poot omhoog zodat zijn lichaam een K vormt. Daarnaast zit een kat op de letter K zelf, en is er ook een konijn dat gebogen tegen een paaltje leunt zodat het de letter K vormt. Ook de rietjes waaraan de kabouter en Ukkie de mus drinken, vormen samen de letter K. Deze laatste vogel is trouwens eentje die op verschillende prenten terugkomt. Zo vormt dit boek ook een soort van zoekboek, waarbij je Ukkie jammer genoeg net niet op elke bladzijde kan vinden.

Naast Ukkie is de betreffende letter ook nog verwerkt in de grote tekening. Hierop zijn wel enkele details te zien. Mijn tweejarige dochter vindt de prenten hierdoor toch nog leuk om naar te kijken, terwijl ze gretig de letters leert herkennen.

De volgende letters zijn de M, de S en de IJ. Nadat de eerste letters samen het woordje “ik” vormden, komen er daarna letters in willekeurige volgorde aan de beurt. Wat wel leuk is, is dat de tweeklanken er ook gewoon tussen staan. Zo kan je kind meteen zien dat er “letters” (klanken) zijn die uit meerdere letters bestaan.