“Jonnie was een heel lieve spin … maar niemand wist het.” Dat is de eerste zin van dit ontroerende prentenboek. Telkens wanneer Jonnie zich vertoont, maakt iedereen zich gillend uit de voeten. Ook wanneer Jonnie de taart voor zijn verjaardag wil delen. Achtereenvolgens gaat hij langs bij een sprinkhaan, een bij, een vlinder, een slak en een worm. Deze slaken allerlei kreetjes, die de voorlezer uitnodigen te werken met gekke stemmetjes. Jammer voor Jonnie, maar hij vindt echt helemaal niemand. Hij moet zijn verjaardag alleen vieren. Dus eet hij de hele taart maar in zijn eentje op. En daarna valt hij vredig in slaap onder een boom. Nu weet nog steeds niemand dat Jonnie een lieve spin is … behalve jij.
Wat een opluchting om eens geen verjaardagsboek te lezen waarbij op het einde toch nog vriendjes komen opdraven. En verdrietig is het boek eigenlijk ook niet echt, want Jonnie ziet er best gelukkig uit wanneer hij zijn taart heeft opgegeten. Hij wuift ons op de achterste schutblad zelfs nog vrolijk uit.
Ook vormelijk is dit boek geslaagd. De tekeningen zijn eenvoudig en worden vrij sober gehouden. Zeer toegankelijk boek voor de jongsten dus!