In dit debuut van Ellen van Velzen maken we kennis met de bewoners van een dorp. Tijd en ruimte zijn weinig gedefinieerd, maar wat we wel weten is dat het dorp beschermd wordt tegen duistere krachten door vliegers. Deze vliegers worden in de lucht gehouden door twee mysterieuze mannen met de inspiratieloze namen Oude Vlieger en Nieuwe Vlieger. Er wordt op een bepaalde manier naar hen opgekeken (ze beschermen tenslotte het dorp), maar toch worden ze (vooral door de jeugd dan) ook bespot. Het is namelijk erg lang geleden dat het dorp nog eens echt de dreiging voelde van een ander wezen.
Het verhaal wordt geschreven vanuit het perspectief van Jani, een jongen die voorbestemd is om Oude Vlieger op te volgen. Daarnaast zijn er nog heel wat andere personages met eerder vreemde namen, zoals Mink en Eshi (pestkoppen), Maan (een vriendin, of misschien toch niet?) enzovoort. In het begin is het moeilijk om al deze namen en personages uit elkaar te houden.
Spanning wordt gecreëerd door de mysterieuze rol van Nieuwe Vlieger, die een beetje gevreesd wordt door Jani, en gekke Gerda die zogezegd onzin uitkraamt, de rol van de vliegers en de krachten die zich in het woud bevinden. Pas naar het einde van het boek toe worden deze mysteries onthuld.
De meningen over dit boek zijn sterk verdeeld. Een opmerking die ik vaak hoorde en las, was dat het het boek aan prenten ontbreekt. En inderdaad, ik heb mezelf er ook op betrapt regelmatig naar de cover te kijken om me een beter beeld te kunnen vormen van het dorpje.
De ene vindt dat het boek erg spannend is, de andere vindt dat er een totaal gebrek is aan een spanningsboog. De spanning in het verhaal is inderdaad sluimerend aanwezig, maar dat is ook zijn charme. Er had misschien nog iets meer nadruk gelegd kunnen worden op de aanwezige dreiging, maar dat wordt op het einde wel goed gemaakt. Je bent alleszins geboeid aan het wachten op de ontknoping. Het verhaal dat iets heeft van een sage past ook perfect bij een uitgeverij als Lemniscaat.
Deze debuutschrijfster is veelbelovend gestart, het is dus zoals steeds uitkijken naar een even boeiend tweede boek.