Jonas is een jongetje van bijna negen met heel veel fantasie. Terwijl zijn vader bloemen schildert, ziet Jonas elfjes vliegen. Niemand wil hem dan ook geloven wanneer hij vertelt dat hij ’s nachts een dolfijn heeft gezien in de zee. Jonas zit vaak alleen op het strand, op zijn kei. Maar op een dag zit daar een meisje. Roosje is heel mooi maar spreekt nooit. Jonas vertelt haar alles, van de elfjes en van de dolfijn, die hij ‘Michaël’ doopt. Roosje luistert, maar antwoordt nooit. Op een dag schrijft ze in het zand, ze heeft besloten nooit meer te praten. Ze stottert en iedereen lacht haar uit. Jonas kijkt elke avond uit het raam naar de dolfijn. Maar zijn ouders hebben hem nog nooit gezien. Zijn moeder is altijd druk in de weer met zijn kersverse zusje, Luna, dat vaak huilt. Jonas’ vader is een beroemde schilder en wanneer Jonas een man vertelt over de dolfijn, staat het de volgende dag in de krant… Het hele dorp staat die avond op de golfbreker te wachten op Michaël, de dolfijn. Een romantisch verhaal over een gevoelig jongetje met veel fantasie. Het verhaal is eenvoudig geschreven, de zinnen zijn kort en begrijpbaar voor jonge kinderen. Ze zullen zich vast en zeker herkennen in Jonas. Elk kind met wat fantasie ziet soms dingen die anderen niet zien. Daarnaast is er nog de nieuwe baby die met alle aandacht gaat lopen en Roosje die uitgelachen wordt omdat ze stottert. Misschien was het niet echt nodig om al deze problemen in één verhaal aan bod te laten komen maar het werkt niet echt storend omdat ze niet overdreven benadrukt worden. Het boek is rijkelijk geïllustreerd met aquarellen, die vrij vaal van kleur zijn en allesbehalve mooi. Het verhaal kan voorgelezen worden maar iets meer ervaren lezertjes kunnen het zelf lezen.