Het zal je maar overkomen. Je bent een beginnende puber die niet goed in zijn vel zit. Veel vrienden heb je niet. Bovendien komt ineens het schokkende nieuws dat je vader een ernstig ongeluk heeft gehad en in een coma ligt. Orlando probeert dat alles te verwerken. Gelukkig heeft hij een goede vriendin, een lieve mama én … muziek! Volgens Orlando kan hij zijn vader terug bij bewustzijn laten komen door Joe Mellow, zijn vaders grote jazz idool, langs te laten komen bij het ziekbed en live te laten  zingen. Klinkt als muziek in de oren. Maar dat plannetje loopt niet van een leien dakje. Zal het Orlando uiteindelijk lukken om Joe Mellow langs te laten komen? Zal zijn vader uit de coma geraken?

Als kleine liefhebber van jazzmuziek kan ik niet anders dan heel nieuwsgierig te zijn bij het bekijken van dit boek. De kaft is sober maar heel sprekend. De figuur die met weinig lijnen wordt afgebeeld is duidelijk een jazz saxofonist. Ook de achterflap belooft ons een swingend boek over de kracht van muziek. Het onderwerp is zeker origineel en niet alledaags.  

Het is een warm vertederend verhaal, dat wel. De queeste die Orlando op zich neemt is bewonderenswaardig. Je wordt in het begin meegezogen in het verhaal en het hoofd van Orlando. Echter in het midden van het verhaal stopte dat ineens. Het verhaal werd gerekt. Vooral door de verhaallijn van Joe Mellow die niet de sympathieke veelbelovende muzikant blijkt te zijn: dat beslaat meer dan de helft van het boek. Het is fijn om te zien dat het verhaal een realistische kant heeft en niet te veel betuttelt. Maar het leidde teveel af. Ik was alleszins vanaf het midden niet meer geboeid. Vergelijk het met die momenten dat jazz muzikanten hun solo moment iets te lang rekken. Improvisatie is eigen aan jazz. Het is boeiend en interessant, maar geef toe; er zijn momenten dat je het gevoel krijgt dat ze meer voor zichzelf aan het spelen zijn dan voor een publiek. En dan ben je mij dus kwijt. Dat gebeurde hier ook. Het werd geen swingend einde. Eerder adagio met weinig dynamiek en expressie, en geen legato. Af en toe werd ik terug even meegenomen, maar de flow was doorbroken. Het einde was ook melig en voorspelbaar. Jammer en een gemiste kans.

De liedjes die vermeld worden in het boek zijn verzameld in een Spotifylijst en kan een mooie verkenning zijn voor nieuwsgierigen.