Jani Kekke en de blauwe dagdromer

Dat is nu echt één van de fijnste dingen die er bestaan in het harde recensentenbestaan: totaal geen verwachtingen hebben van een boek en dan geconfronteerd worden met een aangenaam kleinood. Het was nog eens zover met dit debuut van Lisa Boersen. Gesmuld hebben we van de belevenissen van Tim, een jongetje wiens grootste talent bestaat uit het onvervalst beoefenen van de kunst van het dagdromen. Een talent dat niet meteen hoog gewaardeerd wordt door de volwassenen in zijn omgeving. Alleen Svetlana, de Russische au pair met een groot hart, gelooft onvoorwaardelijk in de kwaliteiten van de jongen onder haar hoede. En zij is niet de enige ... Op een avond maakt Tim namelijk kennis met Jani Kekke, een ongelooflijk klein mannetje dat zich ongelooflijk druk maakt als hij kabouter genoemd wordt. Jani Kekke behoort namelijk tot het volk van de Kekkes, die de belangrijke taak hebben de hele wereldbevolking ’s avonds met slaapzand in slaap te gooien. Een zeer verantwoordelijke functie, die ten onrechte aan de idiote Klaas Vaak wordt toegeschreven, volgens Jani Kekke. Het kleine figuurtje zit echter in zak en as, want per ongeluk heeft hij de koningin een overdosis slaapzand toebedeeld, waardoor zij nu voor honderd jaar zal slapen. Tenzij ze gekust wordt door een man, als die legende in de wereld van de Kekkes tenminste op waarheid berust. Uiteraard beseft Tim dat het hier om het sprookje van Doornroosje gaat en gelooft hij dat sprookjes niet echt zijn, maar toch wil hij Jani Kekke hulp bieden. Heerlijke nevenpersonages als de goedige au pair Svetlana in de rol van waarzegster, de principiële, door de ouders van Tim ingehuurde, leraar Stievens en de eveneens in dagdromen bedreven zijnde koningin maken het lezen van de belevenissen van Jani Kekke en Tim tot een feest. Leuke vondsten zoals de kleinste tekening ter wereld en de charmante en originele inbreng van sprookjeselementen in dit verhaal zorgen voor een uiterst charmant en met ingetogen geestigheid geschreven debuut. Meer vertellen over ‘Jani Kekke en de blauwe dagdromer’ zou zonde zijn; (dag)droom zelf even weg bij dit moderne sprookje. Warm aanbevolen.