Ik kleur mijn wereld blauw vandaag

Bij Anouk zit het tekenen in haar bloed. Ze kan zich geen leven zonder haar potloden en penselen voorstellen. Elke gemoedsstemming heeft een eigen kleur. Wanneer ze zich goed voelt, dan kleurt ze automatisch de dingen met een gouden glans. Mike is haar broer. Anders dan zijn zus gaan stemmingen meer aan zijn binnenkant zitten. Wanneer Anouk merkt dat haar broer gepest wordt, probeert ze samen met hem een oplossing te bedenken. Hierbij blijkt algauw dat broer en zus een andere kijk op de dingen hebben. Voor zijn verjaardag wil hij graag een zelf getekend boek van haar krijgen. Het boek moet over hem gaan, de titel luidt ‘De held’. Met veel zin begint Anouk aan het boek, maar gaandeweg voelt ze dat haar held niet de held is die haar broer zo graag wil zijn. Mag ze hem haar visie opdringen of moet ze tekenen wat hij zo graag wil zien? De gevoelige Anouk worstelt met zichzelf, tot er uit onverwachte hoek hulp komt. Het verhaal is opgebouwd rond het thema hooggevoeligheid. De personages van broer, zus, moeder en vader zijn realistisch geschetst. Dat alle mensen anders omgaan met problemen komt goed uit de verf. Dat respect daarbij een sleutel is, hoeft geen betoog. Naast deze rode draad is er ook een, wat je zou kunnen noemen, zijspoor-verhaal. Het diept niet uit, maar het staat er wat losjes naast. Spijtig. Dit sobere verhaal had best zonder de hocus pocus gekund van het heelal dat hier voor de gelegenheid God vervangt. “De kracht in jezelf” was ruimschoots voldoende geweest, want de pointe van dit zijspoor werkt verwarrend en onderbreekt de spanning van het hoofdverhaal. De hooggevoeligheid van Anouk levert voldoende inhoud. De frisse benadering van die 'staat van zijn' geraakt gaandeweg in het slop. Eigenlijk is dat een wat gemiste kans. Want het is nu net via die specifieke aanpak van Anouk, het tekenen en de kleuren die zo verbonden worden aan emoties, dat een oplossing kon gevonden worden. Nu lijkt het een beetje alsof hooggevoeligheid de hulp nodig heeft van een extern geloof. Terwijl het nu net zo’n innerlijke kracht kan zijn. De lay-out verdient nog een speciale vermelding. Met veel gevoel voor inhoud zijn er bepaalde woorden die veel witruimte toegewezen kregen. Er is zelfs een zwarte bladzijde, met in het midden een lichtpuntje! Minpunt is dat de cover niet aansluit bij de inhoud van dit boek. Dat dit thema ingang vindt, is dan weer een pluspunt.