De befaamde filosoof Jean-Jacques Rousseau schreef met 'Emile ou de l’éducation' een baanbrekend werk over het opvoeden van kinderen. Minder bekend echter is dat de grote denker zijn eigen vijf kinderen naar het vondelingenhuis bracht op de dag van hun geboorte. Dat gegeven inspireerde Vereecken tot een ontroerend mooi boek. Over hoe het leven van de eerstgeborene van Rousseau geweest zou kunnen zijn. Ironisch genoeg heet de vondeling Dieudonné, maar een godsgeschenk zou hij zichzelf niet willen noemen. Opgroeiend bij een voedster in de Morvan blijkt hij een vechtertje te zijn, want hij blijft in moeilijke omstandigheden in leven. Daar heeft zijn grote genegenheid voor Méline, de dochter van zijn voedster, veel, zo niet alles mee te maken. Wanneer zij er niet meer is, vertrekt hij als jonge knaap, ondertussen luisterend naar de krachtige naam Leon, naar de grootstad Parijs, op zoek naar zijn herkomst. Het leven zal hem harden, maar hij knoopt ook vriendschappen aan die hem, naast zijn adoratie voor het geschreven woord, helpen overeind te blijven. Want liefde, nee, daar gelooft hij niet meer in, al denkt de immer vrolijke, lustig in zijn leven ronddwarrelende Claire daar anders over. Wanneer Leon echter zijn ware afkomst te weten komt, maakt een grote woede zich van hem meester, een woede die hij een plaats moet leren te geven. En gelukkig is er dan iets waarvan hij denkt dat het liefde is ... Deze historische roman is een pareltje van vertelkunst. In de drie delen, telkens ingeleid door een citaat van Rousseau, word je als lezer meegenomen naar het Frankrijk van de achttiende eeuw, met zijn bittere contrast tussen schrijnende toestanden van armoede en de decadente levenswijze van de elite, wat door de auteur pijnlijk accuraat beschreven wordt. Hoe Leon daar zijn weg in zoekt en vindt, is bewonderenswaardig en getuigt van een grote levensmoed. Je zou gaan hopen dat het de echte eerstgeborene van Rousseau ook zo vergaan is. ‘Ik denk dat het liefde was’ is in de eerste plaats een boek over de emotionele ontwikkeling en volwassenwording van een kind en minder een boek over de ideeën van Rousseau. Desalniettemin heeft de auteur de tijdsgeest mooi verweven in haar verhaal, zonder dat je de indruk krijgt een geschiedenislesje te lezen, integendeel. Persoonlijk kon de kaft mij niet echt bekoren, maar die mindere verpakking herbergt een waardevol en wondermooi cadeau. Laat één van de mooiste jeugdboeken van 2009 dus niet ongelezen.