Ik ben een zeemeermin

(maar dat is geheim)

Op Mare’s zevende verjaardag verbleef ze met haar mama en vriendje Sebas aan zee. Een fles spoelde aan waarin een briefje voor Mare stak. ’s Nachts zou ze de zee in zwemmen en de kasvis zou haar zeven zoenen geven. Dan werd Mare Min een zeemeermin. Ze vond het heerlijk zwemmen in het diepe donkere nachtwater. Niemand mag weten dat ’s nachts haar benen zo jeuken, dan moet ze het bad in. Ze vindt het heerlijk om zeemeermin te zijn, maar ze lijdt eronder dat het een geheim is voor haar moeder. Haar besluit staat vast: ze wacht haar mama op in bad als zeemeermin. De ontknoping is heel ontroerend wanneer blijkt dat haar mama ook een zeemeermin is en ze elkaar vertellen hoe ze dit beleven.

Het verhaal is zo mooi poëtisch verteld, met aandacht voor vele details zodat je als lezer helemaal onderduikt in Mare’s belevenis als zeemeermin en hoe moeilijk ze het heeft met dit geheim. Er straalt veel tederheid uit de interactie tussen de mama en Mare. De vertelstijl is speels en de schrijver gebruikt een rijke woordenschat. Er ontstaat een levendige, positieve dynamiek. Zo is er een mooie vergelijking tussen boven en onder water, met een opsomming van dieren. Je hebt paarden en zeepaarden, komkommers en zeekomkommers, koeien en zeekoeien. Je wordt ondergedompeld in de fantasiewereld van de zeemeermin. Dit boek is een pareltje: op zo’n jonge leeftijd in eenvoudige woorden zo beeldrijk te kunnen genieten!