Wanneer Sebas met zijn ouders naar Curaçao verhuist, moet hij zijn beste vriendin Mare achterlaten. Mare heeft een geheim dat alleen hij kent: ze is zeemeermin. Sebas’ grootste wens is zeemeerman te worden, maar hoe doe je dat? Via flessenpost communiceert hij met Mare en omdat ze hem zo vreselijk mist, komt ze naar hem toe gezwommen. Samen proberen ze van Sebas een zeemeerman te maken, maar al hun pogingen mislukken. Gelukkig weet de vriendelijke buurvrouw raad en met een geheimzinnig boek en een flesje wenswater lukt het uiteindelijk wel. Mare en Sebas brengen samen de nacht door Onder Water tussen de zeedieren en andere zeemeerminnen. Het verhaal is origineel, maar het geheel mist de voor een dergelijk gegeven noodzakelijke elementen dynamiek en avontuur. Wat een licht en vrolijk sprookje zou kunnen zijn, is bijna een lijdensweg. De eerste helft van het boekt ontbreekt het totaal aan optimisme en gaat het over hoe erg de kinderen het vinden dat Sebas verhuist, hoezeer ze elkaar missen en hoe weinig zin Sebas heeft om nieuwe vrienden te maken. Er komt pas een beetje beweging in wanneer we kennismaken met de geheimzinnige buurvrouw, oma Swinda, die heel wat lijkt te weten. Ook het geloof van de hoofdpersonages in de mogelijkheden en slaagkansen van hun doel - van Sebas Zeebas de zeemeerman maken - is opmerkelijk. Zwart-wittekeningen zorgen voor afwisseling in de eenvoudige, verhalende tekst, die hier en daar onderbroken wordt door geïllustreerde briefjes flessenpost. De doelgroep is voor dit boek niet erg duidelijk, want wat het thema betreft is het een uitgesproken meisjesboek, maar dan wel met een jongen in de hoofdrol. Het boek is een vervolg op 'Ik ben een zeemeermin (maar dat is geheim)' van dezelfde schrijfster.