‘Het Rekenrijk' is nogal een cliché boek maar heeft een origineel doel: kinderen warm maken voor wiskunde. De twee hoofdpersonages van dit boek zijn Emma en David. Vermoedelijk niet toevallig een jongen en een meisje. We maken met hen kennis in een gewone klassituatie waarin mevrouw Hermans wiskunde geeft. David is een aandachtige leerling die houdt van dit vak, een beetje een bolleboos. Emma droomt echter helemaal weg. Zij is niet zo te vinden voor de lessen van mevrouw Hermans en houdt meer van actieve dingen. Daarom geeft mevrouw Hermans hun twee een speciale opdracht. Het is een code waarmee ze uiteindelijk in het Rekenrijk terecht komen. Hier maken ze kennis met Piet, die een piramide aan het bouwen is. Jammer genoeg zijn de stenen hiervoor gestolen. Emma en David moeten deze terugvinden.

In de tocht die ze voor deze opdracht ondernemen zit zichtbaar humor en avontuur. Ze belanden van de ene situatie in de andere. Het is een fantasierijk boek maar blinkt zeker niet uit in geloofwaardigheid. Onzichtbaar zit er in dit avontuur ook veel wiskunde. Hoe dat precies in elkaar zit, lees je pas in het tweede deel van het boek. Zo stoort de uitleg over wiskunde helemaal niet en kan je er zelfs voor kiezen om deze niet te lezen. Wat echter wel stoort in het verhaal zijn de kadertjes over bekende wiskundigen die voor de meeste mensen helemaal niet zo bekend zijn. Er wordt in dit kadertje ook niet uitgelegd waarom juist zij belangrijk zijn. Het enige wat we hierin terugvinden is een kort weetje over een wiskundige waarvan we eigenlijk helemaal niets wijzer worden.

Buijsman probeert de wiskunde in het tweede deel simpel uit te leggen, maar dit neemt niet weg dat het toch moeilijke materie blijft. In verhouding lijkt me het verhaal uit deel een te oppervlakkig om iemand te boeien die al in staat is om complexe wiskunde te begrijpen. Hopelijk kan dit boek toch zijn doelpubliek bereiken en slaagt het in zijn opzet om wiskunde voor iedereen toegankelijk te maken.