Er gebeuren rare dingen: twee van de vier vrienden die samen met Pandora op een foto staan, verstenen. Hun beeld op de foto vervaagt en verdwijnt. Sam en Ron trekken op onderzoek uit en ontdekken dat Pandora er meer van weet. Zij is immers in de ban van de Zwarte Kunstenaar, die in haar het onschuldige meisje vond dat in staat is Baldagog, een zeer machtige heks uit Wales, weer tot leven te wekken. Samen met oom Jan trekken ze naar een pub in Wales, de Skirrid Inn, van waaruit een onderaardse gang naar het binnenste van de berg zou lopen, naar de plek waar het ultieme kwaad zich schuilhoudt. En daar, op die plek zijn drie archeologen bezig met opgravingen: Fiona, Rick en Dave. Ze menen dat er in de berg een graftombe te vinden is, waar grote archeologische vondsten zouden liggen. Fiona en Pandora zijn één en dezelfde persoon. Zullen Sam en Ron op tijd komen om de ban te breken en hun vrienden weer tot leven te wekken ? Het boek begint straf, maar zakt al snel als een pudding in elkaar. De gebeurtenissen in Antwerpen zijn heel mysterieus en houden je op het puntje van je stoel. De spanning stijgt ten top. Alleen kan de auteur die spanning niet vasthouden: in het tweede deel worden er heel veel elementen uit de Welshe geschiedenis bijgesleurd, die niet of onvoldoende uitgewerkt worden. Bovendien boet het verhaal aan geloofwaardigheid in en wordt het einde op een drafje afgehaspeld. De personages worden enkel getypeerd in functie van het verhaal. Enkel Sam, Raf en oom Jan, die we kennen uit twee vorige verhalen van Ronald Verheyen, hebben enige geloofwaardigheid. Kortom, dit is een vlot vertelde, maar ongeloofwaardige thriller met een horrortintje. Niet minder, maar zeker ook niet meer.