Deze omnibus bevat vijf verhalen die Ton van Reen schreef tussen eind jaren ’80 en midden jaren ’90. Het zijn alle vijf spannende verhalen voor relatief jonge kinderen die van griezelen houden, niet zo extreem als de horrorverhalen die de laatste jaren bij bosjes verschijnen, maar daardoor net wel een beetje gedateerd. Ton van Reen schrijft over vampieren, heksen, spoken en duivels. Hij heeft ook veel belangstelling voor het verleden, hoe de mensen toen leefden en dachten. Toch zijn dit geen historische verhalen. In ‘Een vriendin voor dag en nacht’ raakt Mariet bevriend met Valérie. Valérie is echter geen echt meisje, maar de 100 jaar geleden dochter van burgemeester van Woerkom, die verder leeft als vampier. Ze draagt statige oude jurken en ze gebruikt de oude spelling. Mariet ziet haar helemaal zitten, maar Ruud, haar broer, vindt het maar verdacht. Ook in ‘Het vliegende paard’ en in ‘Het meisje zonder spiegelbeeld’ is er sprake van vampieren. Gelukkig loopt het allemaal goed af. De twee andere verhalen – ‘Altijd al een heks’ en ‘Eindelijk veilig’ zijn heksenverhalen. Voor beide boeken koos de auteur voor een open einde. De hoofdpersonages worden wel gered uit de klauwen van de boze heksen, maar of het allemaal zo blijft, is maar de vraag. Soms is het ook niet helemaal duidelijk of het nu ‘echt’ is, of of de personages het gebeurde dromen. Voor liefhebbers van griezelverhalen is dit echter bijzaak. Het zijn dan wel vijf afzonderlijke boeken die hier gebundeld worden, ze hebben toch wel een en ander met elkaar gemeen: er is sprake van dromen, paarden, oude kleren, weinig geld (maar geen armoede), een moeder die (deeltijds) buitenhuis werkt én – last but not least – een goede relatie tussen ouders en kinderen. Deze verhalen lezen bovendien allemaal als een trein. Toch konden ze mij niet echt bekoren. Ze vertonen weinig diepgang, de personages worden (bijna) niet uitgewerkt, en de schrijver bedient zich vaak van clichés. Bovendien zijn vijf verhalen in dezelfde stijl na elkaar net iets te veel van het goede. Dat zal de pret bij de liefhebbers echter niet drukken.