Het jaar dat de wereld op zijn kop stond

“Ik zie je later weer.” Met die woorden neemt de vijftienjarige Pearl afscheid van haar zeven maanden zwangere moeder en vertrekt met haar vriendin Molly naar de bioscoop. Ze ziet haar moeder niet meer levend terug, een zwangerschapsvergiftiging wordt haar fataal. Haar halfzusje Rose wordt gehaald met een keizersnede. Pearls wereld stort in. Ze sluit zich af van haar stiefvader, die nochtans zielsveel van haar houdt. Ze weigert haar zusje te zien en spreekt steevast over haar als 'de Rat'. Ze houdt Molly op afstand. Ze verwaarloost school. En tot overmaat van ramp trekt de moeder van haar stiefvader tijdelijk bij hen in, om orde op zaken te stellen. Voor het eerst in haar leven heeft Pearl de drang op zoek te gaan naar haar biologische vader. Met de woorden “Jullie zijn vast gelukkiger zonder mij. Gezellig met z’n drietjes.” stapt ze op een dag het huis uit en reist naar haar vader Jim, waar ze onaangekondigd aanbelt. Jim neemt het gelukkig goed op en laat haar vooral inzien hoezeer haar stiefvader van haar houdt. Voor Pearl betekent het gesprek met haar biologische vader een keerpunt. Ze keert terug naar huis, en stelt zich eindelijk weer open voor alles en iedereen: school, Molly, buurjongen Finn, haar stiefvader en diens moeder, en uiteindelijk dan toch ook voor Rose. Het heeft een jaar geduurd om zichzelf terug te vinden.

Centraal in het boek staat de emotionele rollercoaster waar Pearl zich door spartelt het eerste jaar na het overlijden van haar moeder: met verdriet uiteraard, maar ook woede, ergernis, jaloezie, onbegrip, en zelfs ook verliefdheid. Het ik-standpunt sleept je mee in deze tornado van gevoelens, de vlotte stijl zorgt ervoor dat het leest als een trein. Ietwat bizar is het feit dat Pearl nog steeds haar moeder ziet en er gesprekken mee voert. Hoe dit verschijnsel geïnterpreteerd moet worden, weet je niet. Tenzij bij haar laatste verschijning die duidelijk een droom is. Hoewel Pearls rouwproces heel geloofwaardig is, is het einde naar mijn smaak wat te happy. Jammer dat de grappige originele titel verloren is gegaan in de vertaling.