Touria is een Marokkaans meisje van de tweede generatie, dat in Antwerpen woont. Ze is een echte puber: op zoek naar haar identiteit, bezig met haar uiterlijk en met jongens natuurlijk. Maar ze komt uit een traditioneel nest: haar vader is erg streng, wil zijn dochter beschermen; moeder volgt vader. Er zijn ook nog de twee broers: Karim valt nog wel mee, maar heeft zijn eigen problemen. Later in het boek komt uit dat hij homo is, een enorm taboe in de islamitische cultuur. Daarom moeit hij zich weinig met de andere gezinsleden, hij heeft zijn eigen katjes te geselen. Habib, de andere broer, is een echt haantje: zelf gaat hij graag uit en naar bed met kortgerokte Belgische meisjes, maar zijn eigen zusje mag geen schandaal veroorzaken. Touria is behoorlijk eigenzinnig: ze verzint allerlei uitvluchten om bij haar vrienden te zijn, gaat mee op café na school, doet dan ook haar hoofddoek af en rookt. Ze begint een relatie met een Belgische jongen. Aangezien Marokkaanse mensen elkaar goed in het oog houden en er snel wordt geroddeld, komen haar ouders dit vlug te weten. Touria krijgt rake klappen, maar ze geeft niet toe. Er ontstaat een soort koude oorlog, niet gemakkelijk voor een jong meisje. De relatie met de Belgische jongen springt af als hij met haar naar bed wil. Zo ver wil Touria niet gaan, ze wil als maagd trouwen. Ilyas, een vriend van haar broer, vraagt haar om een klusje op te knappen: hem vergezellen naar Rijsel en weer terug. Ze krijgt hier zomaar eventjes 150 € voor. Touria zwicht, sigaretten en leuke kleren kosten immers veel geld. Tegelijk beseft ze dat hier een reukje aan zit. Maar ze blijft wel meegaan. Ze wordt ook verliefd op Ilyas, die haar zelfs met mooie woorden in bed lokt. Hij zal immers met haar trouwen!? Na een tijd komt ze te weten dat de ritjes eigenlijk drugstransporten zijn. Zij moet mee omdat koppeltjes minder gemakkelijk worden tegengehouden door de politie. Morele bezwaren heeft Touria hier helemaal niet bij. Als Touria via haar broer verneemt dat Ilyas helemaal niet met haar wil trouwen en dus haar eer heeft vergooid, is ze kapot van verdriet en woede. Nu komt de zachtaardige Karim in actie: dit moet gewroken worden. Hij knoeit met de remmen van Ilyas' auto. Ze achtervolgen hem op de autoweg. Ilyas rijdt veel te hard en krijgt een ongeluk. Ilyas is dood. Zoals gewoonlijk in de boeken van Dirk Bracke komen er nogal wat hedendaagse problemen op je af: de multiculturele samenleving, drugs, homofilie, allochtone jongens die mislopen, allochtone meisjes die buiten de lijntjes kleuren. Veel van deze problemen hangen natuurlijk samen en zijn ook wel degelijk realiteit. Bovendien slaagt Bracke er in om een goed evenwicht te bewaren en niet te veel te overdrijven of te drammerig te worden. Waar ik wel vind dat hij over de schreef gaat is bij het einde van het boek: eigenlijk is dit moord met voorbedachten rade, maar er wordt tamelijk licht over gegaan. Touria is blij dat de andere automobilist die bij het ongeval betrokken was maar lichtgewond is, maar ze stelt zich niet te veel vragen bij het feit dat haar broer gewoon het recht in eigen hand genomen heeft. Wat telt, zijn de praatjes over het verlies van haar maagdelijkheid: nu Ilyas er niet meer is, kunnen ze zeggen dat het alleen maar roddels waren. Na een hersteloperatie zal ze toch als maagd het huwelijk kunnen ingaan. Het minste wat Bracke had kunnen doen, was laten merken dat dit gedrag toch wel heel amoreel en kortzichtig is.