Hebzucht

Wanneer je met je debuut een knaller hebt gemaakt, wordt er veel verwacht van het vervolg hierop. Ik kan je alvast verklappen dat dit tweede deel zeker niet teleurstelt. Dit is een thriller van formaat voor jong én oud.

Gwen leeft ondergedoken in Uruguay als Judita. Maar haar nieuwe identiteit lijkt maar een kort leven beschoren. Al snel wordt ze weer gecontacteerd door de CIA met onrustwekkend nieuws over haar vader. Haar sterke bloedband zet haar ertoe aan om actie te ondernemen.

Dit is de start van opnieuw een meeslepende thriller die je in één ruk wil uitlezen. Het is wel een vrij dik boek. Gwen is nog niet bekomen van het ene gevaar of het andere ligt al op de loer. Ontspannend lezen is hier dan ook niet aan de orde. Een beetje vergelijkbaar met een spannende film waar je de hele tijd op het tipje van je stoel gaat zitten, afwisselend met achterover gedrukt in de stoel gaan zitten om jezelf schrap te zetten voor wat gaat komen. In dit deel voel je Gwen met de minuut meer meedogenloos worden. Je zou voor minder. Haar duistere kant wordt verder ontwikkeld maar geen enkel moment verlies je je sympathie voor deze jonge dame.
Gwen wordt niet afgeschilderd als de tiener die zich heeft ontwikkeld naar een superheld die vanaf nu altijd wint. Ze krijgt regelmatig met tegenslagen te maken. Soms voorspelbaar, maar dan word je door een andere wending meegenomen in een spanning die je niet meer loslaat. Het is verbluffend hoe je ook nooit de rode draad kwijtraakt, wat snel kan gebeuren wanneer er zoveel gebeurt in een verhaal. Hoed af ook voor de vertaler!
De kaft is hetzelfde als het eerste deel maar het blauw is veranderd in geel. Spijtig, want ik ben hier niet van weggeblazen. Het einde is wervelend. Je voelt een onweersbui aankomen en toch blijf je hopen op een goede afloop. Of dat zo is: lezen maar!