Heel origineel en speels wordt er in dit prentenboek gejongleerd met de betekenis van klein, groter, groot. Kleine Potvis wil dieper in zee duiken maar papa Potvis vindt hem nog te klein. Wanneer het kleine rode visje hem zó groot vindt, denkt Kleine Potvis: “als ze mij groot vindt dan mag ik wel een beetje dieper in zee." Wanneer hij twee kleine verdwaalde dolfijntjes redt, voelt hij zich helemaal groot en duikt hij nog wat dieper de donkerte in. Zo gaat hij almaar dieper, tot de zeebodem. Daar is het zo donker dat hij de weg niet meer terugvindt en in de grijparmen van de inktvis gevangen raakt. Zijn vriendjes komen hem redden. Wanneer papa voorstelt om morgen een duikje dieper te gaan, vindt Kleine Potvis zich té klein, maar papa vindt hem groot én klein. Het verhaal eindigt heel vertederend wanneer Kleine Potvis tussen zijn ouders in een diepe, diepe slaap valt. Op een vindingrijke  manier wordt aangetoond hoe relatief de begrippen 'klein' en 'groot' zijn. Ook 'diep' kan vele betekenissen hebben. De leuke conversaties tussen de zeedieren maken dit duidelijk maar ook de illustraties spelen hierin natuurlijk een grote rol. Als kijker ga je als het ware mee in de diepte van de oceaan. De kleuren, de composities, het perspectief, de expressieve lay-out, kortom elk element is in al zijn sterkte benut om dit verhaal zo beeldend mogelijk uit te werken ... Een juweeltje vol verrassingen en best ook spannend.