Grijze Tijger is bijna jarig. Hij kan haast niet meer wachten, en nodigt de hele klas uit, wat mama niet zo leuk vindt. En in de speelgoedwinkel staat een pracht van een trein te blinken. Als hij die maar eens zou krijgen. Grijze Tijger schrijft een verlanglijstje naar oma en opa, helpt mama bij de voorbereidingen, kiest een taart bij de bakker, … Alles loopt perfect, tot mama de klastraktatie vergeet. Gelukkig weet papa raad. De nacht voor de grote dag kan Grijze Tijger niet slapen. Maar het loopt allemaal goed. Klap op de vuurpijl : hij krijgt van oma en opa de trein. Elk hoofdstukje in dit boek gaat over een of ander aspect voorafgaand aan Grijze Tijgers verjaardagsfeestje. Niets wordt vergeten. Het lijkt wel een handleiding. Daardoor wordt het verhaal erg voorspelbaar; het mist alle originaliteit. Bovendien mist het ook vaart: de uitgebreide aandacht voor elk ‘onderdeel’ leidt tot de nodige vertraging. Dat geldt niet alleen voor het taalgebruik en de verhaalopbouw, maar ook voor de illustraties, die wel veel tonen maar niet bijster verrassend zijn. Spijtig, want hier had meer ingezeten.