Goud

Als Lissy van Californië naar Oklahoma verhuist, lijkt het wel alsof ze in een nachtmerrie terecht gekomen is. Eerst en vooral begrijpt ze niets van de pikorde in haar nieuwe school: ofwel behoor je tot de Goudsterren, ofwel tot degenen die er niet toe doen. En als het waagt met de verkeerde groep om te gaan, is het gegarandeerd hommeles. Bovendien wordt ze geconfronteerd met een spuugkleurig aura – Lissy is nl. paranormaal begaafd en deelt mensen in volgens de kleur van hun aura. Spuug betekent dat ze met iets te maken heeft dat enorm kwaadaardig is, en het feit dat ze dat op school ziet, heeft een grotere impact op haar dan al dan niet bij de Goudsterren te horen. Ze durf haar talent niet te outen naar haar schoolgenoten, want voor je het weet, ben je de freak van de school. Maar ze kan het ook niet negeren. Zal ze het raadsel op tijd kunnen ontrafelen, om erger te voorkomen? Dit zou een spannend en speels chicklitverhaal kunnen zijn met een paranormaal tintje, ware het niet dat de beschrijving van de aura’s en hun kleurschakeringen zoveel plaats in beslag neemt dat het na een paar pagina’s, als het verrassende ervan af is, eerder op de zenuwen gaat werken. Ook al is het nog zo’n belangrijk verhaalelement, trop is te veel: de actie wordt er enorm door vertraagd en vaak doet het er ook niet toe. Natuurlijk typeert het Lissy ten top, maar na een paar keer had ik het wel gehad. Verder zit het verhaal wel goed in elkaar: Lissy moet knokken voor haar plaats op school, en haar gave maakt het er niet gemakkelijker op. Samen met een aantal vrienden neemt het op tegen het absolute kwaad, en dat is best een spannend verhaal. Alleen jammer van de niet aflatende stroom aura’s.