Eindelijk eens een ander boekje over anders zijn. Een boekje waarin je het niet meteen als onderwerp verwacht, omdat het verhaal op zich gewoon over een reus gaat. Natuurlijk niet over een gewone reus, maar over een gemiddelde reus. Die is gemiddeld groot. En die gemiddelde reus heeft als roepnaam Gem. Net dat maakt het speciaal dat die zo anders is. Want Gem houdt niet van gewichtheffen zoals andere reuzen, maar van lezen. Dat leerde hij van zijn mama uit één van de weinige boeken die reuzen hebben toen hij vier jaar was. Hij houdt van mooie kledij en vindt mensen eng. Gem is liefst alleen met zijn olifanten, hij drinkt hun melk maar eet geen vlees. Op een dag ontmoet hij tijdens het baden in zee een reuzenzeemeermin. Om indruk op haar te maken, doet hij een bommetje ... Wat daarna volgt is heel verrassend en origineel gevonden. Dat verklap ik nog niet.

Het verhaal op zich gaat dus over een reus die verliefd wordt. Onderliggend is het erg herkenbaar voor hooggevoelige en hoogbegaafde kinderen. Zo'n slimme en gevoelige reus is toch wel speciaal. Maar dat Gem anders is dan de andere reuzen, houdt hem niet tegen om een eigen leven te leiden en zijn zielsverwant te vinden. Bovendien suggereert de naam “gemiddelde reus” ook wel ergens dat Gem “normaal” is, niet? Toch staat deze boodschap over al dan niet normaal zijn niet centraal in het boek. Humor en liefde zijn belangrijkere thema’s. Zo helpt dit boek op z’n eigen subtiele manier kinderen zichzelf te aanvaarden.

Ook via de prenten leren we Gem beter kennen. Ze passen perfect bij de tekst. Op de eerste plaat van Gem zien we enkel zijn behaarde onderbenen en zijn voeten met roze gelakte teennagels. Die kleur komt exact terug in de pochet in de borstzak van zijn kostuumvest. Het punctuele in Gems karakter is ons meteen duidelijk.

De andere tekeningen zijn natuurlijk ook fenomenaal. Ze zijn getekend in de stijl die we van Annemarie van Haeringen kennen. De afgelijnde tekeningen en mooie details weten ook nu weer perfect een sfeer op te roepen die bij het boek past. De lieflijke sfeer in de prent waarop Gem wordt voorgelezen staat in schril contrast tegenover de volgende prent met subtiel afgehakte handen die ons de wrede wereld van reuzen toont.

Uiteraard zit dit gevoelige boek ook vol emotie. Er zijn maar een paar streepjes nodig om de gezichtsexpressies duidelijk te maken. Het ruige, minimalistische landschap steekt enorm af tegen de zachtheid van onze reus. Net dat maakt het boek zo sterk.