Het verhaal is op zich ontzettend simpel: Amanda stapt op een mooie ochtend de deur uit, wandelt naar het park en langs de markt weer naar huis, waar ze in bed kruipt. Maar er zit meer in dan dat. Wanneer je het boekje openslaat onder de titel 'Gelukkig maar!' krijg je rechts het verhaaltje en op de linkerpagina telkens wat er niet gebeurde, en maar gelukkig ook. Bv. "Ze loopt het park in. Gelukkig maar! Want anders was ze omvergereden door een idioot op de fiets.” (p. 7 – 8) Wanneer je het boekje omdraait, krijg je hetzelfde stramien, maar nu met links telkens een gemiste kans: “Wat jammer nou!” Zowel het thema van de consequenties die elke keuze heeft, als de manier waarop dat thema is uitgewerkt, zijn origineel.Maar hoewel het repetitieve karakter enerzijds kleuters zal aanspreken, lijkt het me anderzijds niet zo eenvoudig om de mechaniek van het verhaal te vatten. Kinderen vanaf een jaar of zes vinden het echter wel leuk te raden wat er komt en hiervoor naar aanwijzingen te speuren in de tekeningen. De illustraties zijn simpel maar hebben toch een zekere aantrekkingskracht door de inkleuring met potlood. Om het verschil tussen wat gebeurde en wat niet gebeurde te verduidelijken, is het laatste in zwart-wit, met een oranje toets als steunkleur.