Op een strand in Amerika verliest Ava haar emmertje in zee. De zee neemt het paarse emmertje over de oceaan mee naar Schotland waar Aoife het gebruikt om haar spullen voor de schapen in te bewaren.  Maar hier waait de wind zo sterk dat het weer in zee belandt. Zo wordt het emmertje steeds gevonden, gebruikt en ook weer kwijt gespeeld waardoor het steeds op een andere plaats terecht komt. Het reist de hele wereld rond om uiteindelijk terug te belanden waar het ooit vertrokken was.

Een paars emmertje dat de rode draad is doorheen dit reisverhaal. Het belandt in tien verschillende landen. Telkens is het een kind dat het emmertje vindt en er iets mee doet. Je ziet het land telkens veranderen zonder dat er expliciet wordt vermeld in welk specifiek land het is aanbeland. Dat is origineel omdat het niet altijd heel belangrijk is en het jonge kinderen ook niet interesseert. Wat oudere kinderen kunnen beginnen raden waar het emmertje zich nu exact bevindt. Waar het emmertje ook belandt, het krijgt zijn naam vertaald in de taal van dat land en ook het kind dat het emmertje vindt heeft een typische naam voor dat land. Er gebeuren geen grootse dingen, integendeel: telkens weer wordt het emmertje in een welbepaald land gevonden, het wordt voor iets kenmerkend voor dat land gebruikt door een kind dat het emmertje ook weer kwijt geraakt. De herhaling is leuk, je verwacht hier ook geen spannende zaken omdat het al leuk genoeg is om de bladzijde af te speuren naar de typische gebruiken van het land. Voor degene die het echt niet laten kunnen om een naam te plakken op het land, staat er altijd wel ergens een verwijzing naar de plaats. De tekeningen zijn vrij klassiek maar zullen wel door kinderen gewaardeerd worden. Op de schutbladen vind je nog een overzicht van de reisroute die het emmertje heeft afgelegd.