Spuit Elf woont met tien andere brandweerolifanten in de kazerne. Op een morgen sluipen de tien andere stil de slaapzaal uit en ze rijden zachtjes weg. Als Spuit Elf wakker wordt, is hij verbaasd en ook verdrietig, want net nu hij jarig is, lijken ze hem vergeten te zijn. Als de telefoon een brand meldt, spoedt hij zich er op de fiets en met een emmer aan het stuur naartoe. Het is vlakbij zijn school. Spuit Elf is nauwelijks begonnen met blussen als de andere spuitgasten te voorschijn springen en zingen: 'Er is een jarig ...' Als cadeau kreeg Spuit Elf zijn eigen brandje te blussen. Het hele verhaal staat op rijm en dat loopt niet altijd even vlot. De illustraties zijn sterker dan het verhaal maar het is een leuk boek zonder meer.