Het regent boven het hoofd van de tovenaar en algauw ontdekt hij dat het de schuld is van toverheks Malafida. De tovenaar laat zich echter niet doen en haalt zijn toverstokje. Een magisch gevecht begint waarbij de twee elkaar met weerselementen bestoken. Het blijft niet enkel bij regen, de tovenaar wordt bedolven onder een pak sneeuw en Malafida wordt door de bliksem getroffen. Het gaat van kwaad naar erger, ze worden alsmaar bozer en vernietigen elkaars huis. Dan beseffen ze dat ze een beetje te ver gegaan zijn en met een zwaai van hun toverstokjes brengen ze alles weer in orde. Hoewel, wat komt daar onder de jas van de tovenaar uit? Een verhaal over pesten, ruziën en het weer goed maken, geschreven in de ik-persoon van de tovenaar. De keuze van het vertelstandpunt is een beetje ongelukkig omdat beide personages een evenwaardige rol spelen in het verhaal. Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en er wordt duidelijk gemaakt hoe een ruzie ontstaat en steeds erger wordt totdat het zelfs helemaal uit de hand loopt. De illustraties beslaan telkens een dubbele bladzijde, met daarin een tweetal korte regeltjes tekst waarbij sommige woorden vetgedrukt staan. De tekst heeft niet veel om het lijf en bestaat veelal uit een reeks abracadabrawoorden. Samen met de kleuter moet je zelf maar verzinnen wat er gebeurt. Het geheel komt erg donker over, wat de boosheid die in dit boek hangt nog versterkt en al snel krijg je het gevoel dat ruzie maken helemaal niet leuk is. Het donkere kleurenpallet evolueert niet echt mee met de steeds erger wordende ruzie.