Dino heeft wel een mama maar geen papa. Samen met Luna gaat hij op zoek naar een echte papa. Die moet vooral sterk, grappig en lief zijn! De kandidaten die ze op hun tocht ontmoeten zijn allemaal bezet of hebben andere bedoelingen. Vermoeid vallen ze in slaap. Ze worden gewekt door een grote sterke dino die op zoek is naar een mama voor zijn kleine dino. Het klikt meteen tussen de grote dino en Dino's mama! Een mak en voorspelbaar verhaal, dat al van in het begin een hiaat vertoont. Luna, die geen zusje blijkt te zijn van Dino, weet ook niet wat een papa is. De schrijver geeft aan dat alle kleine dino’s een papa hebben, maar blijkbaar is het alleen belangrijk om voor Dino een vader te zoeken… Zijn moeder kan zich ondanks het feit dat een twee-ouder gezin de norm blijkt te zijn, ook al helemaal niet meer herinneren waar de mogelijke vader gebleven is! "Weggegaan of gewoon ergens vergeten" verzucht ze! Een zware onderschatting van het intellect van de jongste lezertjes, en dan druk ik me nog braaf uit! Het enige wat dit flinterdunne schrijfsel bij elkaar houdt, zijn de illustraties. Hoewel ze verrre van origineel zijn en enkel letterlijk vertalen wat de tekst zegt, is het kleurgebruik voor een driejarige aantrekkelijk. Dit magere beestje is geen ster waard!