De knappe Sofie droomt ervan om actrice te worden. Ze doet op school mee aan een stuk van Shakespeare en hoopt daar ontdekt te worden. Felix, haar broer, die maakt er een zootje van: hij blowt, hij is alcoholverslaafd en bovenal: hij is in de handen gevallen van iemand die weddenschappen afsluit. Hij kan zijn schuld enkel aflossen door geld te verdienen met weddenschappen. Maar zijn schuld loopt alleen maar op. Als hun ouders met vakantie zijn, organiseert Felix een feestje, waarbij je kan wedden wie het meest kan drinken. Sofie is het er niet helemaal mee eens, maar kan het niet meer stoppen. En uiteraard loopt het verkeerd af. Dit boek is een grote aanklacht tegen overmatig drank- en druggebruik. Met Felix gaat het van kwaad tot erger: hij moet koste wat het kost aan geld geraken, anders zullen zijn schuldeisers zijn zus aanpakken, en hij raakt helemaal van god los: hij drinkt, hij steelt, hij verkoopt spullen van zijn ouders, hij laat zijn ‘beste vriend’ zich lazarus drinken, ... hij is compleet het noorden kwijt. Dit boek doet mij een beetje denken aan de boeken van Helen Vreeswijk: vol goede bedoelingen maar teveel naar de boodschap toe geschreven. Als Felix bij Gus in het ziekenhuis is, krijg je massa’s informatie over wat een alcoholverslaving allemaal kan aanrichten en welke voorzieningen er zijn om jongeren te helpen. De link met Shakespeare is mij ook een beetje vergezocht: Sofie ‘leert’ dat drama zich niet alleen op het toneel afspeelt, maar ook in het echt. Ze kent haar broer niet, weet niet waar hij mee bezig is. Wie is zichzelf, en wie speelt een rol? Wie is eerlijk en wie liegt? Het is niet altijd even eenvoudig dat onderscheid te maken. ‘Een overdosis drama’ zou best een spannend verhaal kunnen zijn, maar het is te veel georkestreerd en te weinig doorleefd. Daarvoor zijn de personages net iets te oppervlakkig uitgewerkt.