Een lange nek is fijn

Dit prentenboek voor kleuters opent met een voorstelling van de verschillende dieren op het dierenplein. Dit boek is namelijk het eerste in een nieuwe reeks rond Poes, Muis, Aap, Giraf, Konijn en Hond. De dieren worden voorgesteld op het schutblad vooraan: ze staan naast hun huisje  met een onderschrift over hun belangrijkste eigenschappen. Je voelt dus al wat het centrale thema van deze reeks zal zijn: sociale vaardigheden.
En dat blijkt alvast te kloppen voor 'Een lange nek is fijn'. Er is namelijk iemand nieuw op het pleintje: Giraf is er net komen wonen met zijn mama. De andere dieren verwelkomen hem en nodigen hem uit om mee te spelen. Maar verstoppertje spelen of touwtjespringen, dat gaat niet zo vlot met zo'n lange nek. Wanneer Aap zijn bal in de vijver schopt, is Giraf de enige die kan helpen. En zo leert hij dat een lange nek toch fijn kan zijn.
De moraal van dit verhaal ligt er nogal dik op: de Giraf is anders, maar toch hoort hij erbij. Het zinnetje “Dat is niet fijn” werd telkens in een ander lettertype geplaatst, alsook het woordje “Plons”. De logica ontgaat me een beetje, hoewel deze zinnen wel telkens een nieuwe ‘kanteling’ aankondigen, dus misschien is dat de reden.
De prenten van Eline Van Lindenhuizen vergezellen wel vaker boeken met educatieve doeleinden. Ze zijn eenvoudig en kleurrijk, maar steken er niet bovenuit.
Desondanks is de reeks rond het dierenplein goedgemikt, gezien de fascinatie voor dieren die kleuters op die leeftijd hebben. De figuren en het verhaaltje zijn vrolijk en beloven nog veel plezier voor de komende boekjes.