Mama kikker gaat op zoek gaat naar papa kikker maar komt ook niet terug. (Op de prent zie je een ooievaar overvliegen...) De twee kleine kikkertjes wachten angstig af wat er nu met hen gaat gebeuren. Merel, Mol en Egel zijn wel met hen begaan maar kunnen hen niet opnemen, omdat Mol onder de grond woont, Merel haar nest hoog in een boom heeft en Egel zo vaak van huis is. Wanneer Muis komt aangetrippeld met haar vijf jongen gaat ze de kikkertjes al meteen liefkozend troosten. Zij zal zich over hen ontfermen en de andere dieren zullen hun steentje aan de opvoeding bijdragen. Het verhaal eindigt met haar wijze uitspraak: ”We denken dat we allemaal heel verschillend zijn, maar een kind is een kind.” Zo wordt op het einde van het verhaal de betekenis van de vreemde titel van dit prentenboek duidelijk. Hoewel de titel volwassen aandoet, zijn de plot en de prachtige illustraties erg kindgericht. Kleuters zullen spontaan aanvoelen waar het hier over gaat. Het verhaal lijkt wel een parabel: de grote dierenfiguren vinden geen oplossing maar het kleine nietige muisje, die al zoveel jongen heeft, toont een grenzeloze gastvrijheid. Haar no-nonsenseaanpak zet de anderen er toe aan ook in actie te komen. Het muisje gaat ervan uit dat alle kinderen op de wereld eender zijn, ze hebben allen iemand nodig die hen graag ziet. Deze boodschap is verpakt in een mooi prentenboek met snoezige, vertederende diertjes. De illustraties zijn aantrekkelijk, geplaatst tegen een verzorgde achtergrond, waarbij het hanteren van verschillende perspectieven voor extra verlevendiging zorgt.