Fredje Frot gaat naar zee. Moeder zegt: "Neem brood en drinken mee", maar nee, Fredje Frot sjouwt een kist met ijzeren voorwerpen mee, want: "Een kist met ijzer brengt geluk." Onderweg ontmoet hij obstakels die hij kan overwinnen en mensen die hij kan helpen met de dingen uit zijn kist. In ruil daarvoor krijgt hij eten en drinken. Wanneer hij na een lange avontuurlijke tocht aankomt bij de zee, stookt hij met zijn lege houten kist een lekker vuurtje. "Deze dag kan niet meer stuk." Op het schutblad achteraan zie je dat zijn moeder in een bootje komt aangevaren, met een mand eten op haar schoot. Voor het geval dat ... waarschijnlijk. Het verhaal is opgesteld in rijmvorm. De zinnen zijn kort en helder en het verhaal loopt op een soepel ritme. De aanvankelijke hoge verwachtingen worden echter niet helemaal ingelost. De materialen die hij uit zijn kist haalt, dienen het rijm en niet de inhoud, het vrolijke begin evolueert op een banale manier. Gelukkig zijn de prenten van een hoge kwaliteit. Een krachtig kleurenpalet en sprookjesachtige tekeningen zijn vervat in sterke bladoverschrijdende composities. Ze zijn uitgevoerd in waterverf. De lay-out verdient een pluim en het beeldend geheel krijgt een duwtje in de rug doordat er voor mooi mat papier is gekozen. Een mooi vormgegeven boek dat inhoudelijk sterker had mogen zijn.