De vuurmagiër

In dit derde deel van de cyclus ‘De Macht van het Zwaard’ gaat Cyane samen met de tovenaars Meroboth (de aardmagiër) en Mekaron (de watermagiër) op zoek naar de derde drielingbroer: Melsaran. Hij beheerst niet alleen het vuur, maar heeft ook kennis van Goed en Kwaad. Alleen als ze de magische krachten van de drie tovenaars kan bundelen, maakt ze een kans de wereld te redden uit de handen van de zwarte magiër, Tronador. De queeste gaat dus verder. En Melsaran bevindt zich in het rijk der Duisternis!! Het wordt een zware en lange tocht, waar Cyane ook het ware verhaal over Ikor te weten komt. Bovendien blijkt Sindra, de trouwe poes, eigenlijk de vrouw van Melsaran te zijn ! Uiteindelijk moet ze het zien te rooien zonder haar trouwe vrienden. Gelukkig krijgt ze hulp uit onverwachte hoek: een geheimzinnige vreemdeling die over heel wat kennis van (zwarte) magie blijkt te beschikken, steekt haar een handje toe. Cyane is ook erg ongerust over haar relatie met Tiron: in plaats van dichter naar elkaar toe te groeien neemt hij steeds meer afstand, totdat hij uiteindelijk het dappere groepje verlaat. Tenslotte is er nog het gerucht over een vijfkleurige diamant, die alle andere magische stenen zou overheersen. Adanar stelt alles in het werk om die diamant te vinden, want dan heeft hij Tronador, de zwarte magiër niet meer nodig. Je kan dit boek onmogelijk lezen als je de andere delen niet gelezen hebt, want het verhaal gaat gewoon door zonder duidelijke break. De vorige delen worden amper samengevat, zo summier dat het onvoldoende is om te weten waar het over gaat. In dit derde deel verliest de schrijfster zich veel minder in de korte nevenplots, en brengt ze weer een vrij goed geschreven, eidoch braaf en niet al te spannend fantasyverhaal (je weet immers dat het allemaal goed zal aflopen), maar toch met onverwachte wendingen over de zoektocht naar de derde diamant. Dat geeft wel wat vaart aan het verhaal. Bovendien laat de schijfster Cyane kennismaken met het schrijnende levensverhaal van Ikor. En ook de romantiek loert weer om de hoek: er is niet alleen de relatie van Gondolin en Sirrus, maar ook die van Sindra en Melsaran. En wat te denken van het vreemde gedrag van Tiron? Zo krijgt dit boek een hoog tienermeisjesgehalte. Al bij al is er niets nieuws onder de zon. Het blijft allemaal vrij braaf en loopt naar een zeer voorspelbaar einde.