Het verhaal start met een heel kort voorstukje waarin Ella, het 14-jarige hoofdpersonage, vertelt dat ze maar met drie overblijven. Onmiddellijk wordt de lezer wakker geschud. Ze waren met z'n vieren, maar één van hen zal sterven. Ze hebben samen veel doorstaan. Dit verhaal wordt in de ik-persoon, vanuit het standpunt van Ella, verteld. Van bij het begin van het boek weet je dus dat er iemand zal sterven. Op deze manier zit je direct in het verhaal. Er wordt onmiddellijk een sfeer gecreëerd van oorlog, armoede en angst. Ella is erg ziek geweest. Ze had polio. Ze heeft een lange tijd in het ziekenhuis gelegen, waarna een zware revalidatie volgde. Ze stapt nog steeds moeilijk waardoor ze weinig zelfvertrouwen heeft. Ella leeft met haar familie in Londen. Het is september 1940. De oorlog is uitgebroken en elke avond schuilt Londen in de tunnels van de ondergrondse metro. De bombardementen verwoesten immers de stad en er zijn te weinig schuilkelders. Samen met haar tienjarige broer Robbie wacht ze elke dag aan de ingang van de metro om plaats te houden voor haar familie. Tijdens het wachten op een plaatsje in de tunnel, ziet ze Jay, een straatjongen. Hij heeft een handeltje opgezet waarbij hij slaapplaatsen regelt voor z'n vrienden. Hij ziet in "mankepoot" Ella een opportuniteit. Haar broertje Robbie raakt bevriend met Jay. Hij lijkt een schoft maar stilaan leer je de echte Jay kennen. Hij riskeert zelfs z'n leven wanneer Robbie niet te vinden is. Ella heeft een haat-liefde verhouding met Jay. Tijdens haar tocht door de stad ontmoet Ella het rijkeluiskind Quinn, de dochter van een graaf. Ze zet zich af tegen haar ouders en wil zich kosteloos inzetten tijdens de oorlog. Toch mist ze haar ouders en vooral haar broer, die in de studentenbuurt woont.

Als lezer raak je verweven in de gedachten van deze vier pubers. Ze hebben samen veel doorstaan. Hun enige bekommernis is overleven. Het is een beangstigende tijd voor hen. Er zijn veel verwoestingen en plunderingen. Mensen zijn bang om dakloos te worden. Kinderen worden snel volwassen. De vele dialogen beschrijven de diepgaande, gevoelige gesprekken tussen de pubers. Ze geven zichzelf niet zomaar bloot. Toch leer je hen steeds beter kennen. Ze veranderen en worden hechte vrienden. Jay riskeert zelfs z'n leven in z'n zoektocht naar Robbie. Het zijn de ontroerende gesprekken die raken en het boek tot een pareltje maken.

De korte hoofdstukken lezen vlot. Doordat er weinig personages voorkomen, worden deze karakters heel gedetailleerd beschreven. Het is een heel mooi verhaal dat de oorlog beschrijft op een andere manier.