Het is weer zover! Als ik eindeloze bewondering koester voor hoe een bepaald boek in elkaar zit, vind ik het zeer moeilijk om het te recenseren. En ook deze keer zit ik vast. 'De tuin van de feeën' is een pareltje. Dit vat eigenlijk alles samen, maar u zit vast op meer informatie te wachten.
In een semiwetenschappelijk, maar verzonnen verhaal maken we kennis met de Russische Aleksandr Bogdanovitsj, een wetenschapper die in 1914 deel uitmaakte van het Kabinet van Occulte Wetenschappen van Raspoetin en op zoek ging naar een manier om langer te leven. Dit motief werd in de geschiedenis wel vaker als uitgangspunt gebruikt, dus het is erg moeilijk om je niet volledig te laten meeslepen door wat onmogelijk feiten kunnen zijn. Bogdanovitsj wordt erop uit gestuurd en trekt naar een woud waar hij al snel de grote Gentiaan ontdekt, een plant waaruit hij een levenselixir ontwikkelt. Maar hij ontdekt nog meer. Op de verschillende planten die hij bestudeert, ontdekt hij kleine wezentjes die hem enorm fascineren. Al gauw wijkt hij af van zijn originele opdracht en gaat hij op zoek naar de verschillende soorten wezens in het woud. Hij verwildert en keert niet meer terug naar zijn thuisbasis.
Het verhaal is opgevat als een soort documentaire en werd zo ook uitgewerkt. We volgen Bogdanovitsj aan de hand van dagboeknotities, brieven, rapporten en nog veel meer. De illustraties lijken wel prenten uit oude natuurboeken en zijn allemaal erg realistisch uitgewerkt. Deze worden nog een niveau hoger getild door de verschillende lagen die gecreëerd werden met kalkpapier en uitgesneden vlakken. Benjamin Lacombe is tegenwoordig een grote naam in de wereld van de illustratoren en dat blijkt nog maar eens terecht te zijn. Of het een echt kinderboek is, laat ik in het midden, maar het boek valt vast en zeker op en zal vele geïnteresseerde lezers meeslepen op zijn magische pad.