Dit is een zelfgeïllustreerde novelle die Tonke Dragt in 1955 schreef. Zoals alles wat zij schrijft, is dit uiteraard ook een heel fijn verhaal. Toch is het eerder een hebbedingetje. Dat merk je aan de mooie uitgave, voorzien van een rood lintje. Het boek is niet diepgaand en voor je het weet, is het uit. Het verhaal doet denken aan een (Romeinse) sage waarin familieleden elkaar vermoorden ofwel om macht te winnen, dan wel de liefde van een bepaald personage. De verhaallijn bestaat uit (valse) beschuldigingen en complotten die de verschillende speelkaarten tegen elkaar smeden. Want wie vermoordde de Hartenkoning op zijn bruiloft in zijn woning? Was het om de liefde van hartenkoningin te winnen of wou er een andere kaart heersen? Het taalgebruik is niet eigentijds. Er zitten veel Engelstalige zinsfrasen in het boek en vaak staat een deel van de tekst tussen haakjes. Toch heeft het wel al de zeer mooie cadans die we van Tonke Dragt kennen. Het werd nu pas uitgegeven omwille van de illustraties: die konden destijds niet in kleur gedrukt worden. Dat is natuurlijk wel belangrijk voor een verhaal over speelkaarten.

Ook voor enkele gedichten liet Tonke Dragt zich door speelkaarten inspireren. Die vind je op het einde van dit boek.